Kompozycja barwna w kwadracie, przedstawiająca arkę w postaci domu z dachem dwuspadowym na kadłubie; ściana boczna podzielona na kwadraty z wpisanymi w nie zarysami ludzkich twarzy; po lewej stronie, w górze obrazu unoszą się trzy gołębie, jeden z zieloną gałązką w dziobie; u dołu i po bokach linearne zarysy fal.
Urodzony w Moskwie Marian Tomaszewski (1904–1968) rozpoczął naukę w rosyjskim gimnazjum, lecz po rewolucji październikowej przeniósł się z rodzicami do Polski. Matura w Państwowym Seminarium Nauczycielskim Męskim im. Juliusza Słowackiego w Lublinie (1926) umożliwiła przyszłemu malarzowi zatrudnienie w oświacie, z którą związał niemal całe życie zawodowe. Po uzyskaniu dyplomu na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych uczył rysunku w stołecznych szkołach średnich.
W okresie okupacji hitlerowskiej wrócił do Lubina, gdzie otrzymał funkcję instruktora na kursach plastycznych Janiny Miłosiowej (1896–1983), a później w niemieckiej Szkole Malarsko-Rysunkowej. Równolegle do działalności pedagogicznej Tomaszewski brał udział w podziemnym życiu kulturalnym. Po wyzwoleniu miasta tworzył zręby instytucji z Tymczasowym Zarządem Związku Zawodowego Artystów Plastyków, którego został prezesem.
Doświadczenia lubelskie wpłynęły na powierzenie mu misji organizacji życia artystycznego w Szczecinie, gdzie dotarł we wrześniu 1945 r. W Wojewódzkim Wydziale Kultury i Sztuki pełnił funkcję referenta do spraw plastyki, w lokalnym oddziale ZZAP – wiceprezesa, zakładał Towarzystwo Krzewienia Kultury na Pomorzu Zachodnim i Wolne Studium Sztuk Plastycznych (od 1947 r. Szkoła Sztuk Plastycznych, a od 1948 – Państwowe Ognisko Kultury Plastycznej), którego został kierownikiem.
Wspomnienia wojenne i pionierskie zaangażowanie stały się głównym tematem jego dzieł malarskich, jak w przypadku prezentowanej niewielkiej akwareli Arka Noego (1946). Inspirowana biblijną historią o wielkim potopie, sprowadzała ówczesną sytuację historyczną do uniwersalnej opowieści o odrodzeniu świata. Dzieło było odbierane jako jedna z licznych aluzji do konceptu Ziem Odzyskanych jako nowej Arkadii, które uczyniły z Tomaszewskiego postać ikoniczną dla szczecińskiego środowiska. Mimo powrotu artysty do Warszawy w 1951 roku, kontakty towarzyskie i zawodowe łączyły go z Pomorzem Zachodnim do końca życia.
Szymon Piotr Kubiak