• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
NACHT-SAMBORSKI Artur (1899–1974) (malarz)

Portret kobiety siedzącej na szaroniebieskim tle

  • obraz
Portret kobiety siedzącej na szaroniebieskim tle
620
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • malarstwo współczesne
  • krzesło
  • odwilż
  • portrety kobiece
  • kobiety

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/SE-M/63
  • Autor/WytwórcaNACHT-SAMBORSKI Artur (1899–1974) (malarz)
  • TytułPortret kobiety siedzącej na szaroniebieskim tle
  • NazwaPortret kobiecy
  • Miejsce powstaniaWarszawa (województwo mazowieckie)
  • Czas powstania1960
  • Technikatechnika olejna
  • Materiałtektura
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 67.5 cm (wysokość)
      • 49 cm (szerokość)
  • Sposób nabyciazakup
  • Odpowiedzialny działDział Sztuki Europejskiej 1800–1945
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Portretowana ujęta w pozycji siedzącej, na wprost patrzącego. Pociągła twarz z lekko wystającymi kośćmi policzkowymi, oczy ciemne, wypukłe usta. Ręce złożone, wsparte na udach. Suknia ciemna z krótkimi rękawami, dużym kolistym dekoltem. Spoza ramion widoczne oparcie krzesła. Tło neutralne, po lewej w głębi zarys wnętrza. Koloryt: odcienie szarości, akcenty żółci, czerwieni.

Artur Nacht-Samborski to uczeń Józefa Mehoffera, Wojciecha Weissa, Felicjana Szczęsnego Kowarskiego i Józefa Pankiewicza, który rozwijał się artystycznie w Berlinie i Wiedniu, poznając niemiecki ekspresjonizm oraz w Paryżu, gdzie zapoznawał się ze sztuką nowoczesną wraz z kapistami (w latach 1924–1939). Początek okupacji spędził we Lwowie, później ukrywał się pod Warszawą. Po wojnie był pedagogiem w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku i Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Specyfikę jego poszukiwań artystycznych najlepiej oddaje połączenie dwóch kierunków inspiracji – z jednej strony niemieckiego ekspresjonizmu, z drugiej strony kolorystów. W swej twórczości stale powracał do niektórych tematów, pokazując tym samym swoje odkrycia i efekty zmagań z materią artystyczną. Jednym z takich tematów był portret kobiecy, który pojawił się w twórczości Nachta-Samborskiego w latach trzydziestych XIX wieku i ponownie pod koniec lat pięćdziesiątych XX wieku. Powstało wówczas wiele portretów o charakterze konwencjonalnym oraz szkicowych, z wyraźnie owalnymi twarzami, z czarnymi punktami oczu i prostymi liniami nosów. Najczęściej były to wizerunki kobiet w intymnych, domowych wnętrzach. Jeden z portretów z początku lat sześćdziesiątych XX wieku znajduje się w zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie. Nacht-Samborski stworzył całą galerię portretów, może nie tak sławną jak Stanisław Ignacy Witkiewicz, ale bez wątpienia niezwykle różnorodną. Andrzej Kostołowski – jeden ze znawców dokonań artysty – twierdzi wręcz, że wizerunki te są próbą rozwiązania naczelnych dylematów powojennej figuracji – pytaniem o to, co dzieje się we współczesnym świecie z wyobrażaniem człowieka.

Beata Małgorzata Wolska

magazyn