- Czcionka:
- Kontrast:
Kompozycja w układzie horyzontalnym. W centrum kompozycji duża ujęta wzdłuż burty, łódź rybacka z dwoma rozwiniętymi romboidalnymi w kształcie żaglami. Po lewej na horyzoncie dwie małe łodzie z białymi żaglami, po prawej kilka łodzi na tle zarysu linii brzegowej, widoczna z dala sylweta budynku. Po prawej z bliska wysoki cienki pal. Linia horyzontu w połowie wysokości. Na pierwszym planie w lewym dolnym narożniku skrawek brzegu ośnieżony, od którego ukośnie w prawo rząd wystających z wody kamieni. Koloryt: ogólny ton szarawo-kremowy. Łódź ciemnoszara, żagle brunatne. Niebo zasnute mglistymi obłokami, akcenty bieli na pierwszym planie.
Aleksander Gierymski zmagał się przez większość swego życia z problemami zdrowotnymi. Pod koniec 1884 roku wyjechał na kurację do Wiednia, potem wypoczywał nad Morzem Północnym, w Blankenberg i Heist am See, a od wiosny 1885 roku mieszkał we Włoszech, m.in. w Padwie, Wenecji, Florencji i Rzymie. W zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie znajduje się Pejzaż morski (Widok Wenecji) z tego ostatniego okresu jego życia – dzieło w ogólnej tonacji szarawokremowej. Na tym tle uwidacznia się ciemnoszara łódź i brunatne żagle. Niebo jest zasnute mglistymi obłokami. Ciekawy efekt udało się uzyskać artyście poprzez akcenty bieli na pierwszym planie, użyte między innymi do ukazania śniegu na brzegu, ludzi na statku i mew. Kompozycja jest pozioma, co uwydatnia format obrazu o znacznie większej szerokości niż wysokości. Przedstawiona łódź rybacka ma dwa rozwinięte romboidalne żagle. Po lewej stronie, na horyzoncie, ukazane są dwie małe łodzie z białymi żaglami, po prawej kilka łodzi na tle zarysu linii brzegowej. W oddali można jeszcze dostrzec sylwetę budynku. Po prawej stronie kompozycję domyka cienki pal. Linia horyzontu zarysowana została w połowie wysokości dzieła. Obraz Gierymskiego z jednej strony stwarza pozory ulotnego szkicu, z drugiej zaś charakteryzuje się bardzo dopełnioną i przemyślaną kompozycją.
Beata Małgorzata Wolska
