- Czcionka:
- Kontrast:
Kompozycja w układzie leżącego prostokąta. Paleta barwna zdominowana soczystymi zieleniami i zgaszonymi brązami. Na pierwszym planie, w lewym, dolnym rogu czwórka siedzących na trawie, wiejskich dzieci. Za nimi, po prawej stronie rozłożysta, złamana wierzba. Przy lewej krawędzi obrazu grupa wysokich, wiotkich brzóz. W tle leśna gęstwina, widoczny fragment nieba rozjaśnionego szaro-błękitnymi plamami barwnymi.
Aleksander Kotsis znany jest jako prekursor realizmu w malarstwie pejzażowo-rodzajowym. Edukację artystyczną rozpoczął w 1850 roku tamtejszej Szkole Sztuk Pięknych, kształcił się z przerwami do 1860 roku). Uczęszczał do pracowni Wojciecha Kornelego Stattlera, Władysława Łuszczkiewicza i Aleksandra Płonczyńskiego.
W zbiorach Muzeum Narodowego w Szczecinie znajduje się praca z wczesnego okresu jego twórczości, kiedy to kończył studia w Krakowie i otrzymał stypendium zagraniczne w Wiedniu. Jej tytuł to Pejzaż z bawiącymi się dziećmi. Jest to jeden z przykładów prac, w których prezentował wyidealizowany obraz wsi. Różni się on jeszcze od późniejszej twórczości, w której udaje mu się osiągnąć indywidualny charakter. Obraz cechuje koncentracja na budowaniu nastrojowości w duchu romantycznym. Jest ona tworzona między innymi poprzez wykorzystanie soczystych zieleni i zgaszonych brązów. Usytuowanie dzieci na tle rozłożystej złamanej wierzby nabiera symbolicznego charakteru. Wierzba bywa odczytywana jako Drzewo Życia i Śmierci, odradzające się w każdych niemal warunkach. Przedstawienie można odczytywać jako wyraz nadziei – mimo że wierzba jest rozdarta jak Polska pod zaborami, to i tak może się odrodzić, a sprzyjać będzie temu młode pokolenie.
Beata Małgorzata Wolska
