• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
Autor nieznany

Ość siedmiozębna

  • oścień, narzędzie kolne
Ość siedmiozębna
664
136
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • połów > połów ryb
  • kultura rybacka
  • kultura rybacka Pomorza Zachodniego
  • rybacy

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/E/5293
  • Autor/WytwórcaAutor nieznany
  • NazwaOść siedmiozębna
  • Czas powstania1891 - 1910
  • Technikakucie, kowalska
  • Materiałżelazo
  • Sposób nabyciadar
  • Odpowiedzialny działDział Etnografii Pomorza
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Ość siedmiozębna wykonana z żelaza techniką kowalską. Kształtem przypomina widły z oplecionymi u nasady za pomocą metalowego drutu zębami. Oś narzędzia stanowi najkrótszy ząb, od którego pozostałe żeby rozchodzą się promieniście, przy czym każdy kolejny jest dłuższy od poprzedniego. Zęby zaopatrzone są w ostrza, z których jedynie ostrze środkowego zęba jest obustronne (ma kształt strzałki).  U nasady części pracującej znajduje się szpikulec, który wbijany był trzonek (trzonka brak) oraz okrągły otwór, ułatwiający umocowanie ości do drzewca przy pomocy gwoździa.

Rybołówstwo należy do jednego z najstarszych sposobów zdobywania pożywienia. Początkowo ludzie łowili ryby bez użycia specjalnych narzędzi, wykorzystując różnego rodzaju sprzęty takie jak kosze, widły, czy płachty. Pierwszymi narzędziami stworzonymi specjalnie z myślą o wykorzystywaniu ich do połowów były różnego rodzaju narzędzia kolne, między innymi ości, zwane też ościeniami. Do najpopularniejszych narzędzi kolnych używanych w XIX i w 1. połowie XX wieku na Pomorzu były ości wielozębne. Uznawano je za przydatniejsze od ości jednozębnych, ponieważ lepiej nadawały się do chwytania mniejszych ryb, co było ważne przy ciągle kurczącej się populacji dużych gatunków. Jednym z trzydziestu dwóch narzędzi tego typu znajdujących się w zbiorach Działu Etnografii Pomorza Muzeum Narodowego w Szczecinie jest ość siedmiozębna wykonana na przełomie XIX/XX wieku w Mielnie, pow. łobeski. Kształtem przypomina widły. Jej zakończone zadziorami zęby rozchodzą się promieniście od nasady i wzmocnione są przeplecionym pomiędzy nimi drutem. Pierwotnie ość mocowana była na długim trzonku, który nie zachował się do czasów współczesnych.

Agnieszka Słowińska