- Czcionka:
- Kontrast:
Ozdobny wieniec w drewnianej ramie za szkłem. Rama gruba, profilowana, politurowana na czarno. Tylna ścianka przybita za pomocą gwoździ. W górnej jej części, pośrodku przymocowany metalowy haczyk. Wewnątrz ramy, na lakierowanej desce, umieszczony centralnie wieniec wypełnia znaczną część powierzchni. Jego podstawę stanowi metalowy drut, do którego mocowane są elementy dekoracyjne: kwiaty i prawdopodobnie gwiazdki. Wykonane są z ziaren ryżu i gorczycy, z których część jest barwiona na niebiesko lub różowo. Uzupełnienie kompozycji stanowią listki wykonane z zielonej tkaniny i piórek oraz: gwiazdki anyżu, laski cynamonu, migdały, nasiona gałki muszkatołowej, ziarna pieprzu i koraliki.
Podobnie jak współcześnie, dawniej ludzie również ofiarowywali sobie pamiątki związane z ważnymi wydarzeniami w życiu, takimi jak ślub, jubileusz małżeński, czy urodziny. W Niemczech, w tym na Pomorzu, w drugiej połowie wieku XIX i pierwszej XX popularne były niewielkie ozdobne wieńce. Wykonywano je z dużą starannością z różnych materiałów, np. suszonych roślin, koralików, papieru, czy ozdobnych tkanin i oprawiano w głębokie, dekoracyjne ramki. Wyglądem przypominały one małe witrynki. Zazwyczaj w środku wieńca umieszczano kartkę z informacjami o okazji, jaką miał upamiętniać wraz z jej datą, imieniem i nazwiskiem osoby obdarowanej oraz słowami życzeń czy błogosławieństwa. Wieńce wieszano w domach na honorowych miejscach i przekazywano z pokolenia na pokolenie.
Prezentowany wieniec pochodzi z przełomu XIX i XX w. Niestety nie jest znany ani autor, ani obdarowany, ani okoliczność, którą wieniec upamiętniał. Prawdopodobnie miał przeznaczenie obrzędowe, związane z dożynkami lub weselem, jako dar dla panny młodej. Do jego wykonania użyto łatwo dostępnych materiałów takich jak: koraliki czy piórka oraz różnego rodzaju nasion, z których część została zabarwiona na niebiesko lub różowo.
Agnieszka Słowińska
