Wieniec ślubny w ramie za szkłem

• Sposób nabyciazakup
• Odpowiedzialny działDział Etnografii Pomorza
• WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Ozdobny wieniec w ramie za szkłem. Rama gruba, profilowana, politurowana na ciemny brąz. Tylna ścianka przybita za pomocą gwoździ. W górnej jej części, pośrodku przymocowany metalowy haczyk. Wewnątrz ramy, na desce, centralnie umieszczony wieniec. Podstawę wieńca stanowi obręcz wykonana z metalowego, owiniętego zieloną nicią drutu. Do obręczy mocowane są listki suszonego mirtu pociągnięte zieloną i brązową farbą. Wianek umieszczony na papierze, na którym znajduje się pisana pismem neogotyckim wierszowana dedykacja dla nowożeńców. Pod spodem kartka z ich nazwiskami (Maria Lewte, Fritz Ladwig) oraz data ślubu (20 October 1919). Wokół wieńca, na dwóch płaszczyznach (w poziomie mniejsze, w pionie większe) odbijające wnętrze, układające się w ośmioboki lusterka (łącznie jest ich 16). Lusterka obwiedzione dekoracyjnymi paskami ze złoconego papieru. W narożnikach ramy ozdobne ornamenty o motywie roślinnym, wykonane z papier mâché w kolorze złotym. Całość obramowana ornamentowaną, złoconą listewką. Na odwrocie ramy przyklejona kartka z metryczką zakładu, w którym wykonano wieniec: zakład Ewalda Rechenberga z Arnswalde.

Ozdobne, niewielkie wieńce były pamiątkami, którymi ludzie obdarowywali się z okazji ważnych wydarzeń, takich jak ślub, jego rocznica czy urodziny. Wykonywano je z dużą starannością z różnych materiałów, takich jak: tkaniny, papier, koraliki, suszone rośliny, a następnie oprawiano w głębokie, oszklone ramki. Całość wyglądem przypominała małe witrynki. W środku często umieszczano napisy: imiona właścicieli, datę wydarzenia, które miały upamiętniać, dedykację czy słowa błogosławieństwa. Na Pomorzu, podobnie jak w innych rejonach Niemiec, takie pamiątkowe dekoracje były popularne w drugiej połowie XIX i pierwszej XX w.

Prezentowany wieniec zrobiony został z suszonego mirtu, rośliny symbolizującej miłość, szczęście i płodność, będącej od wieków atrybutem panien młodych. W środku znajduje się napis w języku niemieckim zapisany pismem neogotyckim: imiona małżonków (Maria Lewte i Fritz Ladwig), data ślubu oraz wierszowana dedykacja. Uwagę zwracają ozdobne detale – lusterka odbijające wnętrze oraz cztery ornamenty z papier mâché w kolorze złotym. Na tylnej ściance ramki widnieje nalepka zakładu Ewalda Rechenberga z Arnswalde (obecnie Choszczno), który świadczył, m.in. usługi w zakresie wyrobów i napraw złotniczych. Był to twórca lub sprzedawca, jeśli nie całej kompozycji, to przynajmniej pięknej, bogato dekorowanej ramy.

Agnieszka Słowińska