• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
nieznany (garncarz) - pyrzyczanie

Dzbanek

  • dzban
Dzbanek
689
143
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • zdobnictwo
  • garncarstwo ludowe

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/E/5069
  • Autor/Wytwórcanieznany (garncarz) - pyrzyczanie
  • NazwaDzbanek
  • Miejsce powstaniaBrzesko, pow. pyrzycki, woj.. Zachodniopomorskie
  • Czas powstaniaprzełom XIX i XX wieku
  • Technikagarncarska
  • Materiałszkliwo; emalie naszkliwne; glina
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 19.3 cm (wysokość)
      • 9 cm (średnica)
  • Sposób nabyciadar
  • Odpowiedzialny działDział Etnografii Pomorza
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Brzusiec przechodzi w długą , prostą szyjkę zakończoną wysokim kołnierzem. Szyjka zaopatrzona w niewielki dzióbek, którego profil widoczny jest na całej wysokości szyjki. Ucho taśmowe wzdłużne z górnym punktem zaczepienia przy dolnej krawędzi kołnierza, dolnym w największym obwodzie brzuśca. brzusiec łagodnie przechodzi w dno, lekko zaznaczone pogrubioną linią. Szkliwo półmatowe jasnożółte /kremowe obustronne. Dekoracja emaliami naszkliwnymi brązową i zieloną. Kołnierz i ucho ze wzorem geometrycznym ( kółka i kreski), brzusiec naprzemiennie zdobiony zielonymi jodełkami i brązowymi spiralami.

Wyroby garncarskie, szczególnie różnej wielkości dzbanki, garnki i butle używane były na wsiach powszechnie, gdyż w gospodarstwach wiejskich solidne gliniane naczynia były zawsze potrzebne. Na Pomorzu Zachodnim w XVIII i XIX wieku działało wiele warsztatów garncarskich produkujących ceramikę dostępną dla klienteli o różnych możliwościach finansowych. Najdroższe, ale zarazem najpiękniejsze były naczynia szkliwione i zdobione. W ostatniej ćwierci XIX wieku garncarstwo rzemieślnicze zaczęło szybko podupadać, ponieważ w tym czasie dynamicznie zaczęła rozwijać się przemysłowa produkcja ceramiki na masową skalę. Dobrze niegdyś prosperujące rodzinne warsztaty zaczęły podupadać. Przetrwali tylko najlepsi i najsilniejsi ekonomicznie. Po pierwszej wojnie światowej nastąpił na Pomorzu ponowny, ale krótkotrwały wzrost produkcji garncarskiej.

Prezentowany dzbanek wyróżnia się ciekawą formą, w której najbardziej charakterystyczny jest wysoki kołnierz zakończony małym, nieproporcjonalnym do całości dzióbkiem, tworzącym z mocno wgiętym kołnierzem i pękatym brzuścem udaną estetycznie kompozycję. Naczynie pokryte jest szkliwem półmatowym w kolorze kremowym. Zdobienia wykonano emaliami ceramicznymi, tj. farbami naszkliwnymi wtapianymi w szkliwo o wyższej temperaturze wypalania.

Iwona Karwowska

magazyn