• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
Autor nieznany

Kószka (ul kopulasty)

  • ul
Kószka (ul kopulasty)
64
11
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • plecionkarstwo (rzemiosło)
  • pszczelarstwo
  • hodowla pszczół
  • miód
  • pszczoły

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/E/4712
  • Autor/WytwórcaAutor nieznany
  • NazwaKószka (ul kopulasty)
  • Miejsce powstaniaPomorze Zachodnie, region historyczny (Europa)
  • Czas powstania1901 - 1920
  • Technikatechnika spiralna
  • Materiałsłoma; materiał organiczny > materiał pochodzenia roślinnego > drewno; łyko
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 32.7 cm (wysokość)
      • 40.7 cm (średnica)
  • Sposób nabyciazakup
  • Odpowiedzialny działDział Etnografii Pomorza
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Walcowaty ul wykonany techniką spiralną z warkoczy słomianych. Pośrodku ścianki górnej okrągły otwór. We wnętrzu kószki umieszczone dwie krzyżujące się drewniane listewki, których końce częściowo przechodzą na wylot przez ściany boczne. W ściance bocznej, u dołu, wycięty wąski, prostokątny otwór. Brak podstawy, którą oryginalnie stanowiło podłoże, na którym stawiano kószkę.

Miód jest produktem spożywczym cenionym za właściwości smakowe i lecznicze. Ludzie starali się go pozyskiwać od najdawniejszych czasów. Początkowo podbierali miód produkowany przez dzikie pszczoły, z czasem nauczyli się zakładać barcie a następnie konstruować ule.

Na przełomie XVII i XVIII w. ze słomy, zazwyczaj żytniej, zaczęto wyplatać kószki. Najczęściej kształtem przypominały one dzwon lub kopułę z otworem stanowiącym wlot dla pszczół. Kószki nie posiadały dna – stawiano je na płaskim podłożu, które stanowiło dla ula naturalne zamkniecie. Wytworzenie kószki wymagało pewnych umiejętności – musiały być wplecione starannie, aby były odporne na działanie różnych warunków atmosferycznych. We współczesnym, nastawionym na dużą produkcję miodu, pszczelarstwie kószki nie znajdują zastosowania. Sprawdzają się jednak w hodowlach ekologicznych i pasiekach amatorskich.

W zbiorach etnograficznych Muzeum Narodowego w Szczecinie znajduje się kilkanaście kószek. Prezentowany egzemplarz z początku XX w. jest dość duży i ma kształt walca. W jego wnętrzu zachowały się szczebelki, które stanowiły oparcie dla plastrów miodu.

Agnieszka Słowińska

magazyn