Dzban uformowany na kole garncarskim z gliny o jasnej barwie ( z małą ilością tlenków żelaza). Dno lekko wyodrębnione, brzusiec kopulasty z bardzo krótką szyjką przechodząca w prosty wlew z kołnierzem. Szyjka i najszersze miejsce brzuśca połączone taśmowym uchem. Dzióbek prosty, krótki wychodzi z górnej części brzuśca. Naczynie malowane ręcznie. Na górnej części brzuśca postać kobiety w długiej zielonej sukni z koszykiem i grabiami w ręce, a po przeciwnej stronie mężczyzna z fajką i kosą, ubrany w zielony surdut i żółte spodnie, włożone w czarne buty z wysoką cholewą. Pomiędzy postaciami wzory kwiatowe. Dolna część brzuśca dekorowana gęsto paskami i liniami falistymi. Szyjka naczynia, ucho i dzióbek zdobione kreskami i paskami. Szyjka dodatkowo zdobiona jest falą. Pod szyjką napis:" Friedrich Plotz Anno 1807", a na brzuścu " Vieratt mein Schatz". Ucho i dzióbek rekonstruowane na podstawie archiwalnych fotografii.
Wśród pomorskich naczyń polewanych szkliwem ołowiowo-cynowym specyficzną formą wyróżniały się dzbany, które charakteryzowały się pokaźnymi, kopulastymi brzuścami, krótkimi szyjkami z kołnierzem, połączonymi z brzuścem szerokimi taśmowymi uchami oraz z krótkimi i prostymi dzióbkami modelowanymi w górnej części brzuśca. Zdobione były różnie – częstymi na Pomorzu Zachodnim motywami florystycznymi i geometrycznymi, ale także, jak w tym przypadku, rzadkimi w ceramice regionu postaciami ludzkimi. W górnej części brzuśca, po przeciwnych stronach naczynia, namalowano dwie postacie: mężczyzny z kosą i kobiety z grabiami. Przestrzenie pomiędzy nimi dekorowane są różnymi motywami roślinnymi. Brzusiec poniżej linii ucha, ucho, szyjka oraz dzióbek zdobione są natomiast motywami geometrycznymi: paskami i falą. Elementy te nie wszędzie wykonano starannie.
Na brzuścu namalowano pod dziobkiem także napisy: „Friedrich Plötz Anno 1807”, a pod spodem „Vieratt mein Schatz” [Zapasy mój skarb]. Przedstawionymi postaciami są zapewne pan Friedrich i jego żona. Małżeństwu na tyle dobrze się powodziło, że w roku dobrych zbiorów stać ich było na indywidualne zamówienie u garncarza, w czasie, gdy naczynia szkliwione szkliwem ołowiowo-cynowym nie były z powodu wysokiej ceny dostępne dla wszystkich. Dzban powstał jeszcze w okresie, gdy w zdobnictwie naczyń oprócz dominujących niebieskiego i zielonego stosowano także inne kolory, a malatura i formy były bardziej finezyjne i często jednostkowe.
Iwona Karwowska