• Czcionka:
  • Kontrast:
poprzedni obiekt
następny obiekt
nieznany (kowal)

Miecz dwusieczny

  • broń, miecz
Miecz dwusieczny
1478
268
Oceń obiekt:
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
  • wczesne średniowiecze
  • cmentarzyska
  • militaria
  • miecznictwo
  • płatnerstwo

Dane podstawowe

  • Numer inwentarzowyMNS/A/22236
  • Autor/Wytwórcanieznany (kowal)
  • NazwaMiecz dwusieczny
  • Czas powstania1001 - 1100
  • Technikakucie
  • Materiałżelazo; srebro
  • Wymiary
      • cały obiekt:
      • 67.8 cm (wysokość)
      • 4.83 cm (szerokość)
      • 868 g (masa)
  • Kolekcjaśredniowiecze
  • Miejsce zebrania w terenieŻydowo (województwo zachodniopomorskie, powiat koszaliński)
  • Sposób nabyciaprzekaz
  • Odpowiedzialny działDział Archeologii
  • WłaścicielMuzeum Narodowe w Szczecinie

Dwusieczna, mocno skorodowana głownia zachowała się w około 2/3 pierwotnej długości z czytelnym szerokim zbroczem. Najszersza jest w okolicach zastawy i równomiernie zwęża się ku sztychowi. Elementy rękojeści wykonano z żelaza. Jelec, łódkowaty w rzucie z góry, ma kształt sztabkowy o ramionach wygiętych w kierunku głowni. Ramiona podstawy głowicy zwrócone są ku górze. Na nich osadzono nakładkę o trójdzielnej formie. Jej część środkowa jest większa od pozostałych. Trzpień okręcono srebrnym drutem, tworzącym tzw. ornament schodkowy po jednej stronie i znak X po drugiej.

Miecz żelazny dwusieczny, znaleziony w 1989 roku podczas budowy kolei wąskotorowej w pobliżu wsi Żydowo w powiecie koszalińskim. Z notatek archiwalnych zachowanych w Muzeum Narodowym w Szczecinie wynika, że spoczywał na głębokości 125 cm poniżej powierzchni gruntu wraz z dwiema czaszkami lub szkieletami. Nie ma informacji o innych przedmiotach towarzyszącym szczątkom ludzkim, a także opisu grobu.

Miecz nie zachował się w całości. Z głowni – części miecza służącej zadawaniu ciosów –przetrwało około 2/3 pierwotnej długości, z czytelnym szerokim zbroczem – wgłębieniem biegnącym pośrodku. Jest to broń dwusieczna (obosieczna), tj. z dwoma ostrzami, po obu stronach głowni. Elementy rękojeści wykonano z żelaza. Jelec, element oddzielający głownię od rękojeści, chroniący dłoń trzymającego miecz, ma kształt wygiętej sztabki z końcówkami skierowanymi ku głowni. Podstawa głowicy – elementu wieńczącego rękojeść – ma końcówki zwrócone ku górze. Na nich osadzona jest nakładka o trójdzielnej formie. Jej część środkowa jest najwyższa. Trzpień rękojeści jest okręcony srebrnym drutem, tworzącym tzw. ornament schodkowy po jednej stronie i znak X pod drugiej.

Zgodnie z systematyką norweskiego badacza Jana Petersena z początków XX wieku broń z Żydowa należy przyporządkować do typu Z mieczy datowanych na XI wiek, odkrywanych najczęściej na Wyspach Brytyjskich, w Skandynawii i obszarach bałtyjskich.

Wymiary: długość całkowita 67,8 cm, długość głowni 52,0 cm, szerokość 4,83 cm, grubość 0,43 cm, waga – 868 g.

Sławomir Słowiński

wystawa

Muzeum Narodowe w Szczecinie – Muzeum Tradycji Regionalnych, ul. Staromłyńska 27, Szczecin