Zapinka z brązowej blachy w kształcie kwadratu. Pośrodku każdego z boków ramy znajduje się prostokątne zielone szklane oczko osadzone w blaszanej taśmowej obwódce. Jej końce zachodzą na siebie po wewnętrznej stronie ozdoby. W narożnikach zapinki znajdowały się cztery rozetki przymocowane do ramy nitami. Zachowała się tylko jedna z nich i dodatkowy nit mocujący. W jednym narożniku umieszczono dodatkową dziurkę, wokół której zawinięta jest szpila do wkłucia w materiał - obecnie ułamana.
Zapinka odkryta podczas badań wykopaliskowych w 1992 roku na szczecińskim Podzamczu, w warstwie kulturowej datowanej na XII wiek.
Zapinkę wykonano z czworobocznej blaszki z brązu, na której znajdują się cztery, także czworoboczne szklane oczka zielonej barwy i cztery brązowe rozetki przypominające rozwinięte róże.
Zapinki, czy też broszki, są charakterystycznymi elementami uzupełniającymi odzież. We wczesnym średniowieczu wykonywano je z metali kolorowych, cyny, ołowiu, srebra, stopów miedzi z różnymi metalami, czyli brązu. Były oznaką zamożności, a tym samym zapewne przynależności do określonej warstwy społecznej. Miały rozmaite kształty. Do najpowszechniejszych i zarazem najprostszych należą zapinki okrągłe, ze zdobioną ramką, lub zupełnie pozbawione dekoracji. Do wyjątkowych znalezisk należy zapinka z brązową ramką zawiniętą w rynienkę, którą wypełnia masa szklana, odkryta podczas wykopalisk na szczecińskim Podzamczu. Podobny okaz, ale wypełniony porożem, znaleziono w jednym z grobów na cmentarzysku w Cedyni.
Ewa Górkiewicz-Bucka