- Czcionka:
- Kontrast:
Naszyjnik srebrny z czterech par skręconych drutów owijanych wokół siebie o grubości całkowitej od 0,4 do 1 cm. W części środkowej druty są skręcone zdecydowanie luźniej, co powoduje, że obręcz jest w tym miejscu grubsza. Oba końce obręczy są rozklepane w wydłużone owalne płytki zakończone uszkiem i haczykiem (fragment odłamany). Płytki są zdobione bordiurą z płaskich granulek wzdłuż obu krawędzi oraz dwoma rzędami trójkątów z trzema płaskimi granulkami w każdym z nich.
Naszyjnik srebrny ze skarbu odkrytego w 1900 roku podczas karczowania drzew w lesie pomiędzy miejscowościami Laska i Dramino, pow. kamieński.
Naszyjnik spleciono z czterech par drutów skręconych wokół siebie. W części środkowej skręt jest najluźniejszy, dlatego naszyjnik jest w tym miejscu najgrubszy. Oba końce obręczy są rozklepane i uformowane w wydłużone owalne płytki zakończone z jednej strony uszkiem, z drugiej haczykiem. Obie są ozdobione bordiurą z płaskich granulek oraz dwoma rzędami trójkątów wypełnionych granulkami.
W skład skarbu, z którego pochodzi naszyjnik wchodziło pierwotnie 11 kg srebrnych monet arabskich i europejskich oraz różnych ozdób – całych i pokawałkowanych. W końcowej fazie drugiej wojny światowej skarb został wywieziony i ukryty w bezpiecznym miejscu, naszyjnik natomiast pozostał w Szczecinie. Dopiero w 2009 roku mocno uszczuplony skarb trafił z powrotem do Szczecina, do zbiorów Muzeum Narodowego. Ocalały jedynie 24 fragmenty dirhamów arabskich oraz biżuteria srebrna: kabłączki skroniowe, zausznice różnych typów, kaptorgi zdobione motywami zoomorficznymi, zawieszki, w tym fragment lunuli, paciorki rozmaitych kształtów, fragment klamry kolii, pierścionki z par drutów oraz niezidentyfikowane elementy różnych ozdób. Skarb datowany jest na połowę X wieku.
Ewa Górkiewicz-Bucka
